Villa Anneloi

Gebeurtenissen van de afgelopen maanden.

Het uitje naar de nog nooit gezien zee !

Reeds lang, lang, lang had Loi beloofd zijn familie eens mee te nemen naar de zee.  Geen van hen allen had  ooit het golvende water gezien, noch het witte, zachte zand, laat staan zooo een trip ondernomen !

Steeds weer werd het uitgesteld met de excuses van “geen geld”,”geen tijd”, “te druk bezig”,… andere prioriteiten… Maar als Loi zijn papa komt te overlijden, beseffen Loi en Annelore dat er einde moet komen aan al de excuses.  Het mag en kan niet meer uitgesteld worden !  Loi telt zijn spaarcentjes, Annelore bekijkt het werk in de toekomst en samen beslissen ze om hun familie, hoog uit de bergen een “uitje” van hun leven te bezorgen.  Ko (=eiland) Samet werd de bestemming.  Meer dan 1000 kms van hun eigen woonplaats…

Zwemkleren (want echte zwempakken en zwembroeken zouden ze toch niet aandoen, daar zijn ze veel te verlegen voor) werden gekocht, wat emmertjes en schopjes voor te spelen in het zand en heel veeeeeel zonnecreme!  

27 maart 2006, de dag van het vertrek.  Iedereen komt vrolijk zenuwachtig aan bij Loi en Annelore thuis in Chiang Mai.  Hup naar het treinstation:  10 volwassenen en 6 kinderen.  Buiten Loi, Annelore en hun kids heeft nog niemand ooit in de trein gezeten !  Laat staan er een 14 uren rit mee gemaakt !  Er hing een heel gezellige sfeer.  Er werd gegeten, vrolijk gepraat, zenuwachtig gelachen en rond 20u werden reeds de bedden gemaakt.  Om 6u30 kwam de trein in Bangkok aan.  Hun eigen hoofdstad, die ze voor de eerste keer betraden !  Met heel de bende  zijn ze naar een restaurantje gaan ontbijten (rijst met curry) en met een (wel iets te kleine) minibus naar Bang Phe… Een lange rit voor mensen die nog nooit gereisd hebben.  Toen ze aan de pier in Bang Phe kwamen, zeiden Loi’s mama en oudste broer, bij het zien van de zee, dat ze nu wel terug naar huis konden !   Maar neen, nu konden ze niet direkt die lange reis terug !  Met een leuke boot, nog een 1/2 uurtje varen en ze waren ter bestemming.   Behalve de over energieke kinderen, was iedereen moe, maar blij met het relaxe plaatsje waar ze hun kamer hadden.  De kamers lagen vlak aan het strand en de zwemkleren werden onmiddellijk uitgehaald om een duik in de zee te nemen.  

De kinderen waren helemaal hysterisch bij het zien van de golven, de volwassen gingen lekker relaxen in de strandzetels, genietend van de spelende, blije kinderen.  Annelore toonde het voorbeeld om ook in zee te gaan en zo durfden ook de andere volwassenen het in het bewegende water. 

De bende van 16 bestond uit Loi’s mama, Loi’s oudste broer en oudste zus met haar 18 jarige zoon, een jongere zus met zoontje, Loi’s jongste zus met 2 dochtertjes, de vrouw van Loi’s tweelingsbroer met haar dochtertje, Loi, Annelore, Do en Milo met Oi (het meisje dat thuis in Villa Anneloi werkt) als de waardevolle staart van het geheel.    

Tot de laatste minuut hebben ze allemaal genoten van het nieuwe dat op hen afkwam.   Do was al meer gewoon, maar vond het heerlijk met al zijn neefjes en nichtjes erbij ! 

Milo is al even gek op water als zijn broer en het zand heeft zijn maag goed geschuurd.  Oi zag ook voor de eerste de zee en was een heel grote hulp voor Annelore, die naast het organiseren en regelen van alles, genoot van al die blije gezichten en 100den foto’s heeft gemaakt !

De heerlijke verse vis en zeevruchten, smolten in hun monden, ze maakten een boottocht rond het eiland en snorkelden bij de visjes.  Loi’s mama was steeds bezorgd als de kinderen in het water zaten, maar daar zijn “oma’s” voor …

Loi’s oudste broer (rond de 45 jaar) was niet uit het water te slaan.  De jongste zus, zoals altijd heel rustig, maar de glimlach verdween de 5 dagen op reis niet van haar gezicht! 

Loi’s oudste zus genoot van heel de familie bijeen en de schoonzus wou overal foto’s van om de herinnering nog lang te kunnen koesteren.  Een andere jongere zus kreeg dagelijks verschillende telefoontjes van haar geliefde, bezorgde echtgenoot en de kinderen kwamen enkel uit het water om iets te eten, te drinken of omdat ze van de ouders even uit de zon moesten blijven…  

3 heerlijke, zonnige stranddagen, lekker relaxen en genieten…

Deze trip zullen ze allemaal heel hun leven nog met een mooie terugblik herinneren…. Loi en Annelore waren blij dat ze ook een paar dagen met de familie konden spenderen op een heel andere plaats en hen konden laten meegenieten van deze trip.

Uitgelaten keerden ze 31 maart met de boot, (een comfortabelere) minibus en trein terug naar het Noorden.  In Chiang Mai bij Loi en Annelore ontbeten, en dan hadden ze allemaal nog een lange trip naar de bergen voor de boeg.  Toch namen ze meer dan dankbaar afscheid van Loi en Annelore en stapten vrolijk met zijn allen de pick up in om al hun belevenissen thuis te kunnen vertellen.  “Home sweet home” zei Do als ze thuiskwamen.  Dat zal, ondanks de mooie ervaring, ook wel zo zijn voor deze  bergmensen.

Annelore heeft haar Thais rijbewijs behaald.

Op een dag kreeg ik te horen dat je met een internationaal rijbewijs je Thaise rijbewijs kon verkrijgen.  Neen, om te rijden, heb ik het niet nodig, wel om een aantal achterpoortjes te kunnen gebruiken ! (Thaise prijzen krijgen, waar ‘farangs’ meer moeten betalen, bv).

Nu, ik had informatie gekregen van Natascha (een Belgische vriendin in Thailand) welke papieren ik in de immigratie moest afleveren voor het rijbewijs.  Weer ne hele papierenmolen, kopie van dit, kopietje van dat, fotoke,…  Doch, het verliep allemaal vlot en binnen het half uur, had ik het nodige papier voor mijn rijbewijs.  Kon het zo makkelijk zijn?  Nog nooit meegemaakt!  Maar wat nu ?  Zouden ze het rijbewijs thuis opsturen of wat ?   Toch maar even navragen.  Neen, nu moest ik met dat papier naar het kantoor waar je je rijbewijs moet behalen.  ‘k Was weer wat te optimistisch geweest.  OK, we laten ons niet ontmoedigen en hop naar dat kantoor.  Fier met mijn papier van de immigratie op zak, meldde ik me aan.  Ik kreeg direkt de deur tegen mijn neus geduwd, want de eerste vraag was of ik mijn doktersattest meehad.  Doktersattest?  En wat nog allemaal meer ?    Het doktersattest zou ik in Lanna ziekenhuis, dichtbij huis, gaan halen.  Loi zei echter dat het goedkoper en sneller zou gaan in een kliniek (een kleiner ziekenhuis voor de lokale bevolking).  Het was toch maar voor een rijbewijs, dus hebben we eerst half Chiang Mai rondgereden om een kliniek te vinden die OPEN was (gaan meestal pas ‘s avonds pas open, want in de dag werkt de dokter in een groot ziekenhuis).  Eindelijk een open gevonden, maar er was niemand binnen.  Ik zag een bel en gaf er een tik aan.  Na een minuut of 5 kwam er een madameke aangesloft en vroeg wat ik nodig heb.  Een doktersattest, zei ik netjes in het Thais, dat Loi me geleerd had.  ‘Waarom ?’ was de wedervraag.  ‘Voor mijn rijbewijs ?’ antwoordde ik.  Ze slofte achter een bureauke en begon wat te schrijven.  Ze had mijn paspoort nodig, maar kon daar blijkbaar mijn naam niet uit opmaken en ik gaf, om het makkelijker te maken, mijn Thaise papieren.  Plots legde dat madameke – ik denk dat ze geeneens een dokter was, wie weet was het het kinder meisje of de kuisvrouw ? haha – een papier op de toog en zei ‘30 bath‘.  Ik was met stomheid geslagen.  Ik vroeg nog of ik niet onderzocht moest worden, maar kreeg als antwoord: ‘30 bath’…  He, he, nu weet ik waarom Loi me een kliniek aanraadde!  Ik moest snel die kliniek uit, want ik kon me niet meer houden van lachen.  Loi vertaalde de verklaring als volgt:  ‘ Ik verklaar dat Annelore De Rese in volledige goede gezondheid is, een goede conditie heeft, geen andere ziekten heeft, geen alcohol drinkt, niet rookt en bla,bla,bla,… dit zonder me enige vraag te stellen!  Enfin, ik had mijn nodige briefje.  De dag erop,hup, terug naar het kantoor van het rijbewijs.   Deze keer ging het vlotjes en al snel kreeg ik een papier en moest ik dan mijn examen gaan afleggen.  Voor zij die mijn voorgeschiedenis van mijn Belgisch rijexamen kennen, zullen me begrijpen dat ik toch ietwat zenuwachtig was.   Ik moest een kantoor binnen waar 2 machines stonden met een lang touw, die naar een stoel leidde, waar een gaspedaal en een rem voor gebricoleerd stonden.  We waren met 2 en eerst moesten we de kleur, die de examinator aanwees op een bord vol met gekleurde ballen, juist zeggen.  Dit alles in het Thais.  Dat was nu ook niet moeilijk: groen, rood of geel.  Vervolgens moesten we op de stoel gaan zitten en de gaspedaal indrukken tot de lichtjes verderop rood werden en dan moesten we snel op de rem duwen.  Dit bleek met dezelfde voet te moeten, wat ik dus eerst verkeerd deed… misverstandje …  ik dacht al dat ik gebuisd zou zijn, haha…  Neen, de joke ging verder.  We moesten de touwen in handen nemen en de staafjes, die op een 100 meter verder te zien waren, naast mekaar zetten.  Of ik dat juist had ?  Geen flauw idee, want als we ernaartoe wandelden, verzette de examinator snel de staafjes.  De laatste opdracht dan, was dat we ons hoofd ergens moesten opleggen en ik hoorde mijn voorganger weer rood en groen zeggen.  Maar waar hij de kleuren zag, was mij een raadsel, tot ik er zelf mijn hoofd op moest leggen.  Links en rechts zag ik dan een groen of rood lichtje branden, die aan en uit gingen als de examinator er vanop een afstand op een knopje duwde.  Na het eerste antwoord bleek dat ik VOORUIT moest kijken als ik het lichtje zag branden.  Ook hier weet ik niet of ik alles juist had gezegd, maar het examen was gedaan en we moesten hem volgen.  De examinator zag dat ik al een internationaal rijbewijs had en voor mij was het dus gedaan en ik mocht naar het volgende loket voor mijn rijbewijs.  Nu kon ik me echt niet meer inhouden en barstte in lachen uit.  Daarna van het ene loket naar het andere, de computers vielen dan voor de zoveelste keer weer uit en we hoorden uit de luidsprekers een excuus voor het wachten, maar dat ze niets verder konden doen… Gelukkig duurde het niet zolang en Annelore had haar Thais rijbewijs, dat volgend jaar vernieuwd moet worden en vervangen wordt door een van 5 jaar geldig rijbewijs!  WHAT A JOKE? 

Tot 2 keer toe naar Belgie !

15 april was het eerste avontuur om alleen met de 2 kids naar Belgie te gaan.  Zoals altijd verlopen de weken voor onze komst naar Belgie super hectisch.  Gasten in Villa Anneloi, nog een toer dat eindigt 2 dagen voor vertrek, de kids die ziek worden, het teveel aan bagage dat meegesleept moet worden… aan deze zaken wen je wel…

Deze keer waren het ook nog natte dagen voor het vertrek!   Neen niet door de regen, maar door het Boedistisch nieuwjaar, waar er dagen aan een stuk emmers water gegooid worden.  De heen en terugvlucht zijn schitterend verlopen, een nachtvlucht waar ze veel geslapen hebben en een dagvlucht waar ze om 20u00 Belgische tijd, na wat animatie gegeven te hebben, ingeslapen zijn.  Ikzelf heb dus ook goed kunnen slapen.   Do is 2 weken naar het 3e kleuterklasje geweest en vond het weer heel leuk op school.  Na de vele familie en vriendenbezoekjes, de strandwandelingen, een daguitstapje naar Boudewijnpark met nonkel Andres (de enige dag dat het geregend heeft !), de 5e Thailand reunie van Villa Anneloi in de Cabane en nog zoveel andere belevenissen zijn we moe maar voldaan terug naar huis vertrokken.

Uitrusten thuis was niet het geval, want we vlogen er onmiddellijk in met de leuke gasten van Villa Anneloi, het toeren, een heerlijk bezoek van moeke in Thailand en dan het hoogseizoen, waar we ogen, oren, handen en voeten te kort hadden om al het werk te doen.  Maar ook dat hebben we overleefd.  Tot het hectische vertrek voor de 2e keer naar Belgie dit jaar !   30 september 2006: Het was verlof voor Do (al gaven ze op school een verkeerde datum door), we hadden geen gasten in huis en Belgie riep ons even terug.  Een heerlijke 2 weken, genoten van de mensen rondom ons en een heerlijk zonnig weertje gehad.   Wat we nu in 2 weken allemaal gedaan hebben, was overheerlijk genieten  !  Zalige strandwandelingen, naar de zoo met nonkel Andres en alle kids, alles zonder geren en gespring.  Dit kwam ook doordat Do nu niet naar school ging, wat voor 2 weken wel heel kort zou geweest zijn en het is tenslotte ook ‘vakantie’ voor hem !  Hij moet genoeg leren al op school. 

Lekker spelen op het strand, en het liefst met een … STOK !

 Mooie wandelingen naar de Lekkerbek met oma !

  Spelen met ons neefje, Arne en nichtje, Mirte !            

Een leuk bezoekje aan tante Jeanot !         

Een fietstochtje achter de fiets van mammie!   

Het doel van genieten van familie en mekaar, is bereikt en zo kunnen we er weer onmiddellijk thuis terug invliegen.  De heen- en terugvlucht zijn ook vlot verlopen, maar met minder slaap dan in april, aangezien in het vliegtuig de mensen rondom ons ook niet sliepen en er vele lichtjes brandden.  Als de kids dan wakker waren, konden ze niet meer verder slapen.  Doch, ook dat hebben we overleefd en thuis waren de gasten net aangekomen als wij thuis kwamen, dus vlogen we weer onmiddellijk in het werk !  Nu ja, daar zijn we ‘jong’ voor he ! 

Op zoek naar een nieuwe school voor Do.

Volgend schooljaar 2007 in mei, gaat Do naar het eerste leerjaar.  Hij zal dan vaarwel zeggen aan zijn oude school dichtbij huis en een nieuwe school moeten betreden.  Om een ‘goede’ school te vinden, is het voor elke ouder heel moeilijk.  We hebben Do nog niet op ADHD laten testen, aangezien ze dat pas vanaf 6 jaar zouden doen.  We hebben al veel informatie gekregen en gevonden, maar willen zelf geen psycholoogje spelen en wachten eerst op professionele raad.  Nu, een ding weten we zeker, en dat is dat Do in een normale Thaise school met 50 tot 55 kinderen in 1 klas NIET zal functioneren.  We hebben verschillende scholen bezocht en geinformeerd, maar ook in de privescholen zouden ze met 30 tot 40 kinderen in 1 klas zitten !  Dan kwamen we uit op een school, waar ze een Engels programma hebben en doordat dit nog zoveel duurder is, met een 25 kinderen (maar)  les krijgen.  Het is een priveschool, anders dan een Internationale school (die nog veel duurder is) en er worden dan ook nog Thaise lessen gegeven.  Er is een zwembad in de school zelf, waar ze (de enige Thaise school waar we dit van weten) zwemlessen geven tijdens de schooluren.  Goed, waarom Do daar dan niet naartoe zenden ?  Wel, dat willen we wel, maar daar moet ie eerst testen voor afleggen.  In elke school worden deze periode ‘testpapieren’ VERKOCHT, 200 bath, waar Do op de school aangegegeven datum, testen moet gaan afleggen.  Deze school doet de testen op 9 december 2006.  Als Do niet aanvaard wordt, dan moeten we een andere school zoeken.  Maw moeten we NU in verschillende scholen die TESTPAPIEREN gaan kopen en hem reeds testen laten afleggen in die verschillende scholen, voor het geval ie niet toegelaten wordt in de school, die wij verkiezen. GELDKLOPPERIJ noemen we dat !