Villa Anneloi

The DoMilo krant 7

Gebeurtenissen van de afgelopen maanden.

Ons korte verblijf in Belgie:

We hebben Do beloofd dat hij met moeke en vake mee naar de zee mag als ze hier zijn. (Dat is heel binnenkort !)  Hij was heel blij en heeft nooit echt gezeurd om mee te gaan naar Belgie.  Hij accepteerde het dat hij naar school moest en al zegt ie vaak dat ie niet naar school wil, het is heel duidelijk dat ie graag gaat ! Alleen met Milo de reis ondernemen, was al zwaar genoeg met nog zo een groeiend wezentje in de buik !  Ik was 6 maanden ver en het was nu wel duidelijk te zien.  Het heeft een hele tijd geduurd, maar nu ben ik ronder dan een ton !  Buitenstaanders denken dat het een tweeling is, maar dat zou het niet mogen zijn, hetzij het zich echt goed verbergt achter zijn broertje of zusje, hihi… We hadden wel geluk bij een ongeluk.  Ons agentschap had weer een fout gemaakt en ik kon niet vliegen met het geboekte vliegticket, echter wel met een gelijkaardige maatschappij EN dan in BUSSINESSCLASS… Of we dat erg vonden ?  Neen, natuurlijk niet !   Goed geslapen, heb ik echter niet, ik wou teveel van de luxe profiteren.  Milo was schitterend en gedraagde zich naar de classe, haha… We hadden pas een vlucht rond 2u00 ’s morgens vanuit Bangkok en konden eerst wat gaan smullen van de heerlijke lekkernijen en heerlijke (verse) drankjes in de dynasty room !   Dat was het wachten wel allemaal waard.  Het was een sjieke bedoening en al waren we de eerste, Milo voelde dat hij er niet te luid en te gek moest doen en heeft geproefd van al het lekkers, stillkes  gespeeld met zijn speelgoedjes en is dan in de heerlijke sofa in slaap gevallen… Ik heb van deze gelegenheid ook gebruik gemaakt en oh, heb echt een 2 uren lekker geslapen.  Ik had de gsm clock gezet om de vlucht niet te missen, maar het nijpende gevoel van een volle blaas, had me wakker gemaakt.  Milo bleef lekker doorslapen in de buggy en ben zelfs met buggy en al in het vliegtuig kunnen rijden.  Dat was super handig, want ook daar weer, heeft ie gewoon verder geslapen.  Voor mijzelf geldde dat echter niet, want ze kwamen met de menukaart en ik kon nu toch de eendeborst als voorgerecht en al het andere lekkers niet laten liggen ???  Het was pas 4u30 eer ik probeerde te slapen en al zijn de zetels veel breder en lig je veel platter, met die dikke buik vond ik niet de allerbeste positie om te slapen.  Toch ging de vlucht razend snel vooruit en liepen we al gauw in de armen van moeke en vake in Amsterdam…  De rit naar Belgie was natuurlijk heerlijk bijkletsen en 10 dagen lang lekker van mekaar genieten.  We hebben toch een paar dagen aan het strand in het zonneke kunnen bijpraten, Milo vond het heerlijk in het zand te spelen of even een dutje doen.  Een aantal kleine bezoekjes horen er altijd bij, aan grootouders, broer en zo waren de dagen helemaal gevuld en gingen snel voorbij. Een lange vlucht voor zo een korte tijd in Belgie te zijn, inderdaad dat is waar, maar is het zeker waard om je dierbaarste ouders terug te zien !  

Milo vertelt:   

Ik vond het schitterend in Belgie !  Ik heb er veel kunnen spelen, had mammie voor mij alleen en heb daar lekker van genoten !  Ik ben die periode niet naar school geweest en het deed dan wel raar om terug te gaan.  Ik miste mammie al als ze me afzette en ondanks ik huilde, nam ze me toch niet terug mee naar huis.  Ze noemen mij een echt mamma’s kindje, ja, ik zie mammie graag, maar ze is toch mijn mammie om me te beschermen en te troosten als ik huil ?  Dat ze steeds dikker wordt, snap ik niet helemaal.  Ze zou er een babytje in hebben, maar ik heb ook een dikke buik, dus zou er ook een babytje inzitten ?  Ze zeggen van niet !  Mammie vindt het leuk als ik haar buik aai en er kusjes op geef… dan doe ik dat ook.  Maar ik hoef dat babytje echt niet te zien.  Door die dikke buik kan mammie me minder oppakken, moet ik voorzichtig zijn als ik op haar spring en kan ik haar niet meer zo fel omhelzen ! De laatste tijd is mammie ook lastig als ik wat snoep eet, want ze zegt dat ik echt te dik word !  Maar snoep is toch zooo lekker ???  We hebben de laatste tijd heerlijke snoepjes en chocolade van alle gasten gekregen en ik heb het door hoor, mammie steekt het voor me weg.  Anders zou ik het allemaal opsnoepen !     

Als mammie kookt dan eet ik best veel en op school is het ook leuker eten met al mijn vriendjes aan tafel, maar ik drink nog veel te graag mijn melk en drink nog zo een 4 a 5 flessen per dag.  Naar ’t schijnt deed grote broer, Do, dat ook op mijn leeftijd, dus mammie maakt zich geen zorgen.  Ik moet dan wel vaak naar de wc.  Ik ga alleen naar de wc, de bril omhoog – dat is weer iets wat mammie wil – en plas net als Do rechtstaand… ik wil er helemaal geen hulp bij.  Toch ga ik nog steeds het liefst in de tuin tegen de boom plassen.  Zou het in mijn genen zitten … van papa’s kant ?? Alleen ’s nachts draag ik nog een pamper en ik word vaak wakker om naar de wc te gaan.  Aangezien ik merk dat mammie het er wat moeilijk mee heeft en aangezien ik zoveel drink, kan ik me ook niet altijd inhouden en zijn mijn pampers serieus gevuld ’s morgens bij het opstaan. In het weekend mogen we wat langer opblijven en dan slapen we ook wat langer, maar in de week moeten we van mammie vroeger naar bed en dan ben ik vaak de wekker om op tijd naar school te kunnen gaan.  Als papa me naar school brengt of een leraar me naar de klas brengt, dan huil ik niet.  Maar als mammie me naar school brengt en het is een lerares die me naar de klas brengt, dan wil ik de auto niet uit…  maar ik huil niet lang hoor… ik speel dan mooi met mijn vriendjes en vriendinnetjes…  Ik vind het altijd plezant op school en kom thuis met een heerlijke smile op mijn gezicht.  Dan ga ik liefst eerst mee achter Do op school en wil dan altijd aan de carrefour stoppen.  Soms mogen we mee met mammie, maar de laatste tijd is dat wat minder… We zouden te vermoeiend voor haar zijn… ?????  

Sinds het 2e semester gestart is, krijg ik nu ook huiswerk mee naar huis.  Ik ken het hele Thaise alfabeth al en begin nu ook te schrijven.  Ik doe mijn best, maar ik ben – net als mijn broer – graag een beetje eigenwijs. Ik ben wel heel beleefd en zeg steeds ‘ dank u mammie’, ik buig heel mooi met de Thaise waai (handen gevouwen naar voren toe) en zeg ‘(sawadie)krap’.Ik merk dat mammie en papa het de laatste tijd heel druk hebben en probeer hen zoveel mogelijk te helpen, maar soms wil ik mijn kuren ook laten zien en als ik teveel huil, zet mammie me in de hoek… ik blijf er dan huilen tot ze me eruit halen.  Maar dan moet ik wel stoppen met huilen…  Ik kan anders heel mooi lachen hoor !!!  Kijk maar:    

Do vertelt:   

Mijn leven bestaat uit naar school gaan, tv kijken, spelen en het allerliefst ben ik aan het knutselen.  Het maakt mammie soms gek, maar ik zie op tv ‘artattack’ en ze maken daar zo een leuke dingen, die ik ook wil uitproberen.  Ik ben super creatief en ik speel ook graag Bob de Bouwer.  Dan vijs ik kasten in en uit mekaar.  Ook dat vindt mammie minder leuk.  Nu we weer een babytje bijkrijgen, word ik weer grote broer… soms zou ik ook wel eens kleine broer willen zijn !  Maar nu mammie thuis is, knutselen we wel eens wat samen.  Alleen heeft mammie niet zoveel geduld met mij als ik weer heen en weer zit te springen.  Neen, ik kan nog steeds niet stilzitten en mammie zegt dat ze veel sneller moe wordt.  Als ik tv kijk en mammie aan de computer zit, dan ga ik soms zo op in het tvgebeuren dat ik er echt niet aan kan doen om op en van de zetel te springen, gekke geluiden te maken en me eens uit te leven.  Ik krijg dan altijd onder mijn voeten van mammie.  Het ergste wat ze kan doen, is me ’s avonds buiten te zetten.  Ik weet dat ze het niet graag doet, want ze weet dat ik zo bang ben, maar het koelt me wel af en doet me beseffen dat ik moet luisteren.  Ik blijf niet zoals Milo wenend in de hoek zitten.  Als ze me in onze kamer zet, dan speel ik gewoon met de beertjes daar, dus mammie heeft door dat het niet echt een straf voor me is.  Maar ik kan echt heel lief zijn, mammie helpen met de boodschappen, zware zakken voor haar optillen en ik doe mijn best op school.  Ik heb goede punten voor mijn tests en ondanks mijn energie zijn de leraren gek op me en zeggen dat ik het goed doe.  We hebben 3 weken vakantie gehad en in het begin vond ik het heel leuk.  Ik ben hier en daar meegegaan met mammie en als papa vrij was, ging ik ook mee, maar het liefst was ik thuis aan het spelen of knutselen.  Mammie en papa hadden echter veel werk en ik was uiteindelijk wel blij dat ik weer naar school kon en met mijn vriendjes spelen !  Bovendien krijg ik dan weer elke dag 20 bath.  Ik koop er vaak niets mee en spaar het voor in mijn spaarpot aan het einde van de week.  Als ik dorst heb, koop ik een vruchtensap en soms koop ik wel wat potloden of latjes, maar het liefst spaar ik zoveel mogelijk.  Sinds we het 2e semester begonnen zijn, ga ik nu de eerste 3 dagen van de week zwemmen na school.  Ik kan heus wel zwemmen hoor, maar mammie noemt het ‘boven water blijven’ en wil dat ik ‘mooi’ leer zwemmen.  Het is nu winter in Thailand en voor mij is het echt koud ’s morgens en ’s avonds.  Dan zeg ik dat ik het zwemmen niet leuk vond omdat ik koud had, maar mammie heeft wel door dat dat een leugentje is.  ’s Avonds ben ik dan sneller moe en dat vindt mammie ook goed…  Ik ga meestal zonder veel problemen gaan slapen, want ik heb een hele verzameling teddyberen en speelgoedjes boven in mijn bed verborgen om nog wat te spelen.  Nu als ik eenmaal in bed lig, grijpt de slaap me al snel…. Even wat illustraties van mijn waterliefhebberij:   

  

Het ongeboren babytje vertelt:

Ik ben nu 35 weken oud.  Ik zou er nog een 3 weken moeten inblijven, maar het is hier zo DONKER en ZOOOOO KLEIN !  Ik doe niet anders dan wat meer plaats veroveren door met mijn voeten heen en weer te schoppen, maar dan voel ik een hand die mijn voetje terugduwt en ik hoor heel de tijd een stem, die klaagt dat ze zo rond is als een ton !   Jij moet maar eens weken aan een stuk met je hoofd naar beneden liggen, van hier naar daar getrot worden en in het nauw gedreven worden als er al dat eten in de maag erbij komt !!??  Verder wil ik niet klagen hoor, het is hier lekker warm en ik hoor zoveel geluiden van buiten dat ik echt wel benieuwd ben.  Ik ben hevig aan het ontdekken wat die 5 dingetjes aan mijn handen zijn en als ik ze beweeg, hoor ik een gegiechel.  Ik vind het heerlijk om mijn kont heen en weer te bewegen en mijn benen eens te strekken.  Af en toe voel ik een kleiner handje die me streelt, een zoentje geeft.  Ik hoor gelach en daarbuiten zingen ze blijkbaar veel.  Ik voel dan dat we bewegen, dus dan gaan we ergens heen.  Maar al te vaak hoor ik ook gehuil en geschreeuw, dan voel ik me plots niet zo lekker, word ik bruusk heen en weer geschud en hoor ik diezelfde stem boos wat zeggen.  Dan maak ik ook van mijn neus door heftig te bewegen en dan voel ik het weer rustig worden.  Die stem is me nu al zo vertrouwd, het vertelt me vaak dat het me graag ziet, dat het zo benieuwd naar me is en dan voel ik die lekker hand weer over me strelen.  Zo zijn wel al maanden samen op stap en ik wou dat die stem wel eens wat meer zou rusten, want dat vind ik leuk… Het is heerlijk als ze ergens is, waar warme handen over heel het lichaam strelen en ik voel dat ze relaxt is.  Die warme handen maken mij ook rustig en er is dan zo een heerlijk muziekje bij.  Ik beweeg dan mee op de tonen en geniet van de rust.  Ik heb geen flauw idee wat me te wachten staat en laat het allemaal maar aan zijn lot over.  Ik weet dat ik in een leuke omgeving terecht zal komen en zorg gewoon even dat ik goed eet en drink om helemaal ‘af’ de wereld onder ogen te komen…

Papa vertelt:  

Ik ben een man van niet zoveel woorden.  Mijn stukje zal dus het kortst zijn.  Ik heb de laatste maanden behoorlijk wat gasten rondgeleid en elke week was voor mij een nieuwe, leuke ervaring.  Ik kan me dan lekker uitleven. Thuis zitten is toch niets voor mij.  Als ik geen werk heb, dan loop ik verveeld, dus hoe meer gasten, hoe liever.  Als we geen gasten hebben, hou ik me vaak bezig in de tuin of ga ik mijn familie bezoeken (eigenlijk stuurt Ann me dan weg, want weet dat ik niet thuis kan blijven).  Doch, veel tijd heb ik daar de afgelopen maanden niet voor gehad.  Dan ben ik ook zo blij dat ik me als Tarzan door de jungle kan begeven, als ik met de gasten op trekking ben !  Naast natuur, is voetbal mijn grootste interesse.  Ik weet dat Ann het niet zo leuk vindt, maar ze laat me begaan.  Ik sta dan ’s nachts op om de Europese voetbal (6 uren achter ons) te zien.  Ze weet dat ik ook veel werk, dus ze klaagt minder, al moet ik de perikelen van haar zwangerschap wel ook verdragen.  Ik wil echter dat de baby er zolang mogelijk blijft inzitten, want kan me alweer de slaaploze nachten herinneren van de 2 eerste boys !   HEERLIJK !!! 

Een greep uit mammies dagboek:  

Moesten er 48 uren in 1 dag zijn, ze zouden OOK vol zitten.  Er is zoveel te doen de laatste maanden en met de baby op komst, vind ik het ook heerlijk om bezig te zijn met de aankondigingen, de suikerbonen en zoveel meer… Ik MOET de laatste weken echter wel wat meer rusten, want mijn lichaam kan anders echt niet meer mee!  Als ik terugblik naar de eerste 2 zwangerschappen, besef ik eens te meer HOE VERWEND ik was bij moeke en vake in Belgie, de laatste maanden van mijn zwangerschap.  Het eten stond klaar, de heerlijke wandelingen en een middagdutje, terwijl er wel iemand naar Do keek als die niet sliep…  Amaai, bedankt moeke en vake !  Niet dat ik daar stilgezeten heb, want ik was ook al behoorlijk moe voor ik aan de bevalling begon… maar het was toch anders en niet zo een geloop… Hieronder volgt een weekje uit mijn dagboek.  Dat is al ne hele boterham om een idee te geven hoe het er NU aan toe gaat: 

Zaterdag:  6u30 opstaan, helpen met ontbijt klaarmaken en babbel met de gasten.  Ik herinner me hun komst nog als de dag van gisteren en ze vertrekken alweer !  Amaai wat gaat die week SNEL… en dat vinden zij ook!  Dit kunnen we alleen als positief ervaren, want dan is het leuk geweest !  We hebben al leren afscheid nemen, en toch wil ik het steeds zo kort mogelijk houden, want vind dat het minst leuke van de hele week… Er is precies nog zoveel te zeggen, te bedanken, te herinneren… maar aan alle mooie liedjes komt een einde… Veel tijd om er verder over na te denken is er niet, want Loi is al weg achter de nieuwe gasten.  Weer een nieuw avontuur staat voor de deur.  Zouden het ook zo een leuke mensen zijn ?  Afwachten…  Aankomst van nieuwe gasten: een Belgische welkom met gezoen, … het ijs is onmiddellijk gebroken.  De schoenen uit aub, het eerste Thaise gebruik… de gasten staan op het terras en zeggen dat ze blij zijn dat ze na al dat gemail EINDELIJK HIER zijn !  Zet jullie even, de baggage wordt naar de kamers gebracht… oh, we voelen ons direkt thuis hier..  We komen van Bangkok, wat een hectische stad zeg !  Hier is het lekker rustig ! Een kennismakings gesprekje, even verfrissen en relaxen in de kamer en wij (of beter zij = Loi, Oi en andere hulp) bereiden het eten voor.  Ik dek de tafel en controleer of alles in orde is…  Een heerlijk middagmaal, waar ik ook aanschuif bij de gasten, en er wordt lekker ronduit gebabbeld over hoe het weer in Belgie was… geen paniek, hier is het ALTIJD goed !  Vragen over Thailand worden afgevuurd, die ik met veel plezier beantwoord.  Ik hou nu eenmaal van kletsen en als het dan nog over mijn geliefde Thailand gaat ???  Geen enkel probleem.  Tijdens de gesprekken valt vaak de zin ‘ wat is het eten lekker!’  Dat kan ik alleen beaamen… en die in mijn buik ook, want die doet niet anders dan boksen en schotten… of komt het omdat het minder plaats krijgt met al dat lekkere eten ??? Oh, dan komt er nog heerlijk vers Thais fruit ?  ‘Waar moeten we dat nog steken ?’  hoor ik de gasten zeggen… maar het geraakt er duidelijk nog wel bij

! BRRRUUUMMMBRRRUUUMMMBRRRUUUMM!!!  Oh, de tuk tuk’s zijn daar, zij gaan jullie naar het oude stadsgedeelte brengen van Chiang Mai.  Loi komt buiten en zonder woorden weet ik dat ik moet stoppen met kletsen, maar dat lukt natuurlijk niet direkt.. ik krijg nog een aanmaning en dan kunnen de gasten vertrekken met Loi. Het is 15u00:  Even helpen met de tafel afruimen, mijn papieren bekijken en Milo, wil jij mee naar de Carrefour.  Milo: jaaaajajjajajajajja !!!!!!!!  Fles water maken, andere broek mee voor als ie een ongelukje heeft, autostoel in de auto, Milo andere kleren aan, want die zijn al niet meer om aan te zien, schoenen aan (die er binnen de kortste keren in de auto weer uit zijn!) en naar de carrefour…  Oh, waarom heb ik zo een zware kinderen ?  Milo in de winkelkar, want ik kan jou niet meer heel de tijd dragen hoor !  Milo: ‘Ik loop er wel met een kleine winkelkar naast !’  ‘Wauw, nog leuker !  Milo niet te wild, zachtjes, blijf dichtbij mammie… ‘ Oh, een heerlijk vermoeiende shopping…  Aub wil u even helpen die bak bier in de kar te zetten…. bedankt…. Tegen dat we thuis zijn, ben ik behoorlijk vermoeid…  zou ik even kunnen gaan liggen ?  Heel even dan… BRUUUMBRUUM…. Loi is terug met de gasten…Babbeltje, het was leuk, maar we zijn ook moe, nog wat last van de jet lake, zeggen de gasten…  ga anders lekker relaxen in de jakuzzi raad ik hen aan. Dat zou ik beter eens tegen mezelf zeggen !  Ik zit amper in de jakuzzi en het zou me ook zo een deugd doen! Avondmaal, computer emails checken, aanvragen beantwoorden.  De kids mogen wat langer opblijven… dan slapen ze morgen ook wat langer !  hihi… 21u30  Nu is het laat genoeg ! Als ik jullie niet in bed steek, dan doet niemand het !  Ik ga dan ook mee slapen… kan het meer dan goed gebruiken. 

Zondag:  7u00, Milo trekt aan mijn arm… dat is dus wat langer slapen.  Computer aan, douche en meehelpen met ontbijt.  De gasten hebben goed geslapen, blij dat te horen… ik wat minder, want ben wel 5 keer moeten opstaan voor de wc…  Ik heis is me dan uit bed en het duurt even voor ik mijn evenwicht vind…  Het verlossende gevoel erna, geeft wel aan dat het de moeite waard was uit bed te kruipen (letterlijk)…‘Goeiemorgen, vandaag gaan jullie naar de streek waar Loi is geboren, Chiang Dao…..’ Babbeltje terwijl de gasten ontbijten…  De deur gaat open, Loi geeft aan dat hij klaar is om te vertrekken… Ze gaan op daguitstap…Met een tas melk en wat van het overgebleven ontbijt begeef ik me naar de computer.  Een dagverslagje mailen naar moeke en vake, want daar was ik gisterenavond te moe voor.  Met Milo, want Do gaat niet graag weg, naar de Makro (ja, inderdaad op zondag).  Ik kom hier niet veel meer, maar voor een aantal zaken is het wel eens  interessant… We rijden door naar de kapper, want morgen gaat Milo terug naar school en zijn haren zijn veel te lang !  Het is middag als we thuis zijn en we nemen wat uit de koelkast om te eten.  Oi heeft nog geen honger, want die heeft om 10u00 een uitgebreid rijstontbijt gegeten…  Oh, wat ben ik moe na zo een maaltijd… ik kan niet anders dan even gaan liggen… ik val als een blok in slaap… Ik word wakker van het geruzie van Do en Milo. De een wil dit op tv zien, de ander iets anders.. kom op jongens…  Wat een luxe dat Oi op ze lette als ik aan het rusten was, dan speelden ze lekker buiten… Do ga je even met mammie mee, want ik wil niet alleen meer weg… ZIE dat er beweging in die buik komt??  OK, maar dan wil ik een kadootje… geen chantage !   We zien wel… Waar gaan we dan ?  We gaan kijken voor de geboortesuikertjes van het babytje… OK… Het is 17u00 als we terug zijn.  We hebben gevonden wat ik wou… dat geeft wel voldoening.  5 minuten later komt papa thuis met de gasten.  Hoe is het geweest ?  Geweldig… babbel-babbel-babbel…  De gasten gaan een douche nemen en Loi gaat even de stad in naar zijn vrienden.  Ik let op de kids. Loi is net terug om de gasten naar de stad te brengen en tegen 19u30 kunnen we samen wat eten… Kids in de douche en in bedje… mammie moet bij Milo slapen… en mammie valt mee in slaap… 

Maandag: 6u30 op, douche, kids schoolkleren aan, ik breng Do snel naar school, want Loi moet de minibus nog kuisen.  Terug thuis, breng ik Milo naar school.  Ontbijtbabbel.  9u00 Loi is weg voor de daguitstap…  Op mijn daglijstje staan:  10u00 doktersbezoek – alles ok met de baby, in de wachtzaal maak ik mijn Thais huiswerk.  Daarna naar de bank – de post – vliegtickets … het is middag eer ik terug ben.  Lunch en tegen ik alle mails heb gecheckt, beantwoord, is het 15u30 tijd om Milo te halen.  Samen met Milo achter Do. Die heeft gedaan om 16u00.  Tegen dat we thuis zijn, komt papa aan met de gasten.  Dagverslagje van de gasten… Deze avond breng ik hen naar de stad. 20u00 kids in bed en na nog wat computerwerk, kruip ik er ook vroeg in… 

Dinsdag: De dagelijkse ochtendrituelen – al kan je hier nooit echt van rituelen spreken, er is wel altijd iets nieuws dat uit de lucht valt en het weer anders maakt …  Loi vertrekt op 2 daagse trekking.  Tegen 10u00 heb ik afgesproken om kennis te maken met iemand, die voor ons zou kunnen komen werken… als het 3e kindje er is, dan is het echt wel nodig. Het is zo moeilijk om iemand te vinden !  Willen ze hier ook al niet meer werken ? Enfin, een super vriendelijk meisje (ze zien er hier allemaal zoveel jonger uit)- 27 jaar – 2 kids en het klikt meteen… alleen is het GROTE probleem: ze is Laotiaans, heeft geen werkvergunning, visum…  Ze wil duidelijk heel graag werken en dat staat me enorm aan, maar waar in hemelsnaam beginnen voor die vergunning ?  We gaan samen naar de immigratie, maar door ons gesprek was het reeds middag… ja, die zijn gesloten…  Ik breng haar terug naar waar ze verblijft, ga ondertussen wat kopen om te eten en rij naar de garage om de achterbank, die we niet meer dicht kregen na een kuisbeurt, te laten herstellen…  Terug naar de immigratie, waar ik uiteindelijk te horen krijg dat het een hele hoop papierwerk –waar Loi zo tegenop kijkt – vergt…  De hoop zinkt in mijn schoenen…  dit zal te moeilijk worden en we hebben al zoveel werk ??!!!…  Het is 15u00 als ik thuis ben en een ½ uurtje later moet Milo van school gehaald worden, Do vervolgens en eenmaal thuis: huiswerk – avondmaal – douche en mogen ze even tv kijken…  Oi is al naar huis… Hoe komt het dat het mij zonder veel problemen lukt om hen om 20u00 in bed te krijgen ?  Ik neem de strijkplank en de was naar de tv en strijk de 2 wasmanden voor een tvfilm… Mijn strijken is wel wat nonchalanter, maar het kan mooi opgeborgen worden en die t-shirt met 30 vlekken erop, die er niet meer uitgaan, dient nu ook weer niet zooooo deftig gestreken te zijn !   Het is 23u00 als ik gedaan heb, en de 2e film is reeds begonnen, maar ik kan hem onmogelijk uitkijken… mijn ogen vallen toe… 

Woensdag:  Oi heeft vandaag vrij.  Ik ben alleen om de kids aan te kleden (dat is meestal zo, want Oi komt tegen 7u30 en dan voeren we Do naar school, maar soms helpt Loi toch wel wat), ontbijt en we moeten iets vroeger vertrekken, want eerst Milo naar school, en dan Do… Ik rij door naar het appartement van moeke en vake, waar ik mijn Thaise les krijg van 9u00 – 10u30.  Een oudere Thai, die lesgeeft met hart en ziel, komt elke keer weer enthousiast binnen en mijn vermoeidheid van weer een slechte nacht verdwijnt als sneeuw voor de zon !  Hij let helemaal niet op zijn horloge en het is vaak een kwartier later als we eindigen…  Ik voel het wel, want zo een uur en ½ zitten met een dikke buik, is niet zo evident, mijn concentratie verzwakt of wordt alleszins door de stampen van een onrustige baby verstoort.  Hierna zou ik naar de warrarot markt (een lokale markt) gaan en vervolgens de carrefour voor het ontbijt en verse ingredienten voor de pic nic van morgen.  Het is weer 15u00 eer ik thuis ben.  Ik heb iets in de carrefour gegeten en ondertussen mijn lijstje voor ’s anderendaags gemaakt.  Milo van school gehaald en Loi komt terug van trekking.  Ongeschoren en nog nat van de rafting komen de gasten uitgelaten thuis.  Een heerlijke douche staat op hun verlanglijstje, maar eerst een frisse pint.  Ik ga eerst vlug Do van school halen en vervoeg hen bij thuiskomst om hun leuke verhalen te horen. ’s Avonds gaan de gasten naar de massage.  Ik ben niet jaloers, want morgen is het aan mijn toer !   Ben blij dat ik Alexandra, mijn engel tijdens mijn zwangerschap, heb leren kennen !  Tegen dat de kids huiswerk gemaakt hebben, gegeten, douche en wat tv kijken, is het bedtijd… Ik snij reeds de komkommer , de tomaten en rasp de wortels voor de pic nic…  Weer een volle dag achter de rug… 

Donderdag: Do neemt alleen een douche, Milo slaapt nog, great, dan kan ik reeds aan de pic nic beginnen.  Ik breng Do naar school, want Loi is achter vers fruit.  De gasten zitten reeds aan de ontbijttafel en zien weer uit naar een nieuwe uitstap.  Ze gaan weer weg voor 2 dagen.  De massage was heerlijk en ze kunnen er weer tegenaan. Ik heb afspraak om 10u30 met Alexandra, een Australische, die mijn pijnlijke rug en schouders een heerlijke beurt geeft en ik voel me herboren als ik terug naar huis rij.  De Thaise willen me niet masseren, want zwangere vrouwen mag je niet masseren.  Alexandra is gespecialisseerd in het masseren van zwangere vrouwen, bij haar voel ik me relax.  Na nog wat babbelen over bevallen ed, want ze gaat er bij de bevalling ook zijn, is het vaak al 12u30 en knort mijn maag… toch eerst even langs de bank, een boek ophalen en bij Thai Airways binnenspringen… het is 14u00 als ik thuis ben… ondanks de relaxerende massage ben ik pompaf ?  Hoe kan dat nu ?  Heb niet veel slaap gehad, dat is juist.  Milo heeft weer zitten dromen, wou een fles melk om 3u00 en de plasbeurten waren weer talrijk deze nacht…. Ik ga even rusten… het duurt even voor ik in slaap val, want bedenk wat ik nog allemaal wil doen… vergeet het… en ik slaap…   Net op tijd wakker om Milo van school te halen… het heeft wel deugd gedaan, al geraak ik moeilijk wakker…  ’s Avonds alleen met de kids, maar het kan zo geroutineerd: schooluniform uit, huiswerk maken, spaghetti eten (het enige dat ik zelf kan maken, hihi) en wat spelen…  Tijd om naar bed te gaan en mammie heeft nog wat energie om moeke en vake en dagverslag(je) door te mailen…  

Vrijdag: Vandaag heeft Oi vrij. Oh, ik zou momenteel toch iemand kunnen gebruiken om me te helpen ’s morgens met de kids… de een morst zijn chocomelk over zijn wit uniform, nieuw hemd uit de kast halen, de ander laat heel zijn cornflakes op de grond vallen… ik moet het allemaal laten liggen, want het is tijd om te vertrekken !  Mijn Thaise les maakt me weer helemaal goed gezind, maar door de concentratie ben ik behoorlijk uitgeput… waarom ben ik toch zo snel weer moe ???  Tijd om lang over de frustraties na te denken is er niet, want zit al in de auto, op weg om de rekeningen te gaan betalen, inkopen te doen voor het avondmaal van de gasten en ergens wat te eten… Eenmaal thuis WIL ik perse mijn daglijstje afmaken.  Ik wil die DOMILO krant af hebben !  Hup, achter de computer en schrijven maar…  de zinnen flitsen op het scherm…  Nu, dat is niet moeilijk voor mij, alleen is het nu tijd om Milo van school te halen, vervolgens Do en tegen we goed en wel thuis zijn, is Loi daar.  De gasten zouden graag bij ons thuis eten en we hebben al het een en ander voorbereid…  De kids mogen langer opblijven, dus die helpen mee het eten op te dienen en  zorgen voor genoeg entertainment.  Dan wordt het toch wel tijd om naar bed te gaan…  Gelukkig slapen ze snel en ga ik terug naar de gasten.  Ik kan blijven kletsen, maar om 23u00 zeg ik dat ik echt wel mijn beddeke nodig heb.  Er zit een hele week op en moest ik geen dagboek hebben, zou ik het heus niet kunnen opsommen wat ik allemaal gedaan heb deze week… Met al mijn dagboeken, zou ik wel snel aan een gevuld boek geraken… 

Oi vertelt:   

Oi geeft melk aan achtergelaten, 2 dagen oude poesje… 

He, ik ben vereerd dat ik ook wat mag vertellen…  ik ben alleen een beetje verlegen en weet niet goed wat zeggen… Euh… ik ben Oi, voor de mensen die me niet kennen, ik werk nu een dikke 2 jaar bij Pi Loi en Pi Ann (Pi is oudere en een beleefde aanspreking) en ben gek op Do en Milo.  Ik voel dat mijn werk hier enorm wordt geapprecieerd en geef toe dat het met momenten wel zwaar is.  Als er bv veel gasten zijn, de kinderen thuis zijn van school en ik veel meer wil doen dan ik kan in een dag.  Als ik zie wat Pi Ann dan doet met die dikke buik !?  Ik heb een zoontje in de bergen, waar mijn moeder voor zorgt en ben samen met mijn man in Chiang Mai om te werken en wat geld te sparen om later misschien terug naar de bergen te gaan.  Bij ons in de bergen mogen zwangere vrouwen de laatste  maand alleen maar rusten.  Dat heb ik toen ook gedaan en hier zie ik Pi Ann nog de auto in en uit springen, van hier naar daar rijden…  Amaai, dat is allemaal nieuw voor me !  Ik heb hier al zoveel geleerd en Pi Ann weet dat ik haar ook apprecieer voor wat ik hier allemaal krijg en beloond wordt voor mijn werk.  Zo mag ik volgend jaar mee naar Belgie!   Het geeft me kriebels in de buik als ik er aan denk, want ik heb nog nooit gevlogen, maar ik ben benieuwd hoe het daar in Belgie aan toe gaat.  De kids en Ann vertellen zo vaak wat, maar ik kan het me niet voor ogen brengen.  Ik voel me echt wel een deel van de familie en probeer het zoveel mogelijk naar hun zin te maken.  Pi Ann wil me duidelijk niet als een meid gebruiken en als ik eens wat teveel help, dan zegt ze dat ze het wel zelf kan doen.  Ik kan tegen Pi Ann ook vertellen als ik me niet lekker voel en dan houdt ze er rekening mee, geeft me sneller vrij of helpt me om een probleem op te lossen.  Ik probeer zoveel mogelijk voor Pi Ann te doen en vraag haar vaak of ik niet moet helpen.  Net als iedereen ben ik ook zeer benieuwd naar het 3e kindje.  Ik weet dat er dan nog meer werk zal zijn en ben daarom ook blij dat Pi Loi en Pi Ann iemand anders erbij hebben aangenomen.  Het is iemand die ik ken en kan goed met haar overweg.  Ze is duidelijk gewoon van te werken.  Ze is momenteel in opleiding en ik toon haar hoe de badkamers schoon te maken, hoe het ontbijt klaar te maken, kortom hoe Pi Ann het allemaal graag heeft… ze leert snel.   Vanaf volgende week werken we elk halve dagen of de een wanneer de andere een volledige dag vrij heeft.  Ik zal dus nog minder uren moeten werken en voel zo dat ze mijn werk enorm apprecieren.  Sommige van jullie zal ik in Belgie zien en neem me niet kwalijk als ik dan verlegen zal over komen… het is daar allemaal zoooo nieuw voor me !  

Wat foto’s: Op weg naar de rijsvelden om de rijst te herplanten (sept 2007)  

  

Milo neemt een badje in de kanalen van de rijstvelden